Wanneer je kind een voorkeur heeft voor één ouder

Kinderen van twee ontwikkelen vaak een sterke voorkeur voor allerlei verschillende dingen: kleding, eten, speelgoed, en inderdaad, ook mensen. In een gezin met twee ouders heeft bijna ieder kind in een bepaalde fase wel een voorkeur voor één van de ouders. Hoewel dit vaak voorkomt, te verwachten is, en bij de ontwikkeling hoort, kan het toch gewoon heel pijnlijk voelen.

De voorkeur van kinderen is vaak wispelturig en veranderlijk, maar soms ook niet. Soms blijven kinderen maandenlang de voorkeur geven aan één ouder. Misschien wil je kind bijvoorbeeld maar door één van jullie naar bed gebracht worden, of luistert ze alleen maar wanneer één van jullie een verhaaltje voorleest.

Hoe vervelend die afwijzing ook voelt, het kan ook juist een uitdaging zijn om de voorkeursouder te zijn. Je kunt je verstikt voelen en het gevoel hebben dat je kind zich te veel aan je vastklampt, terwijl je tegelijkertijd probeert de pijn van je partner te verzachten.

Aan welke kant je ook staat, probeer erop te vertrouwen dat dit een fase is. En alle fases gaan voorbij.

Wat je kunt doen als je kind voorkeur heeft voor één ouder:

Probeer het niet persoonlijk op te pakken

Dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Afwijzing doet pijn, en het voeltwel persoonlijk. Toch is dit bijna nooit het geval. Het is juist een teken dat je kind zich veilig genoeg voelt in jullie relatie om te experimenteren.[Your child is] “[Je kind] voelt zich zeker genoeg in jullie liefde om te weten dat hij je links kan laten liggen en daarna nog steeds met open armen ontvangen zal worden,” aldus Krista L. Swanson, Ph.D, kinderpsycholoog bij het Early Childhood Center van het Cedars-Sinai Medical Center.

Leg de emotionele last niet bij je kind

We weten het: afgewezen worden steekt 🐝 😢. Maar je tweejarige kind kan zich nog niet goed in anderen verplaatsen, en begrijpt nog niet dat haar woorden en daden een ander echt kunnen kwetsen. Het kan verleidelijk voelen om te zeggen “daar kwets je me mee” en de kamer uit te lopen wanneer je kind krijst dat ze je partner wil, niet jou. Probeer toch te onthouden dat het al een enorme opgave voor haar is om haar eigen emoties een plekje te geven. Als jouw emoties er ook nog bijkomen, wordt het te veel voor haar.

Als je het belangrijk vindt om haar te laten weten dat ze je gekwetst heeft, kun je het houden bij een simpele “dat voelde niet fijn voor mij”. Wat je ook zegt of doet, probeer kalm, in het moment, en onverstoorbaar te blijven.

Erken haar gevoelens, verplaats je in haar, en stel haar gerust

Wanneer je kind huilt omdat ze iemand anders wil, laat haar dan weten dat je begrijpt wat ze voelt – hoe moeilijk dat ook voor je is. “Ik weet dat je wil dat oma bij je komt zitten. Je vindt het vast heel moeilijk dat dat nu niet kan. Ze komt straks terug, en ik blijf bij je terwijl we op oma wachten”.

Weet wanneer je het moet laten gaan

Hoewel het belangrijk en goed is om duidelijke grenzen te stellen, zijn er momenten waarop het voor iedereen makkelijker zou zijn als je een klein stukje toegeeft. Als je peuter eist dat niet jij maar je partner haar helpt kun je daar – als dat mogelijk is – best eens aan toegeven. Je hoeft niet bang te zijn dat je hiermee slechte gewoonten in de hand werkt; jullie kunnen het morgen gewoon nog eens proberen.

Breng allebei één-op-één-tijd door met jullie peuter

Als het kan, is het goed om afzonderlijk tijd door te brengen met jullie peuter. Als ze maar bij één ouder wil zijn, kun je proberen om specifiek tijd vrij te maken met de andere ouder: “ik ga even naar de winkel, zodat jij en Janna samen tijd kunnen doorbrengen. Ik heb hier je favoriete boekjes klaargelegd om te lezen”.

Wees geduldig

Naarmate je kind groter wordt, zul je zien dat dit gedrag verandert, stopt, opnieuw begint, en andere vormen aanneemt. Op dit moment is het beste wat je kunt doen geduldig zijn en er voor je kind zijn wanneer ze nieuwe dingen probeert met haar gedrag – zelfs als dat pijn doet. Vertrouw ons maar: voor je het weet is deze fase voorbij.